Dit is ons eintlike onderwerp. Al die bostaande is egter noodsaaklik om die Afrikamens op die regte manier te evangeliseer.

Dikwels kom onder Afrikamense sinkretisme voor, dws. tradisionele en moderne heidense sake word vermeng met terme en begrippe van die Christendom. Sodanige sinkretisme het geweldig toegeneem in ons land. Steeds word gestel dat, volgens die sensus-uitslae, 70% van die Afrikamense Christene is. Maar dit is 'n sprokie! Nee, dit is nie die sensusopnemers wat te blameer is nie!, maar die mense self, wat sê dat hulle Christene is, terwyl hulle dit nie is nie. Die meerderheid van hulle sê so omdat dit deesdae gewoonte is om as 'Christen' bekend te staan én omdat hulle dink hulle ís Christene aangesien hulle name in die boek van die kerk geskrywe staan, of omdat hulle soms 'n kerk besoek. Baie van hulle is lidmate of besoekers, wat ook eendag in die verlede gedoop is in een of ander gemeente, of hulle het by die Sioniste aangesluit toe hulle siek was en by dié kerk genesing gevind.

Sekerlik, daar is baie van die Afrikamense wat werklik in Jesus Christus glo. Maar daar is baie ander Afrikamense wat lidmate van kerke is volgens die boeke, maar nie in werklikheid nie! Baie van hulle besoek dienste van die Onafhanklike kerke (AIC) waarvan ons kan sê dat baie van hulle lidmate het wat nog steeds die 'ou' gelowe aanhang, ook al maak hulle gebruik van Christelike woorde, sonder om Christus as die Gesalfde van die Vader en as die Enigste Middelaar aan te neem.

Die Afrikageloof (in die voorouergeeste) gaan saam met hulle opvatting wat betrekking het op die lewe en allerlei ander aardse sake. Dit is ook verbonde aan die gemeenskap, ens.

As ons hulle wil evangeliseer moet ons begin met die Skrif, om die werklike fondament te lê.

Ons begin by die eerste gebod uit die Wet: Eksodus 20:3: "Jy mag naas My geen ander gode hê nie". Hierdie paar woorde maak voldoende duidelik dat vanaf die begin die totale voorouergeloof verwerp word. En hierdie eerste gebod is nie onderhandelbaar nie.

Daarom moet ons nie ontstel raak deur wat baie voorouergelowiges sê, dat hulle die voorouergeeste slegs beskou as bemiddelaars om by God uit te kom. Die amp van Christus as énigste Middelaar (Johannes 14:6; I Timoteus 2:5; Hebreërs 9:15; 12:24) word ontkrag deur die voorouergeloof. Dié amp van Christus bied nie die geringste moontlikheid om selfs maar te dink dat die voorouers gebruik kan word om by God uit te kom nie. Die voorouergeloof is ten volle dieselfde as die Maria-verering in die Roomse kerk.

Ons moet ook nie swig vir die verleiding om te dink dat ander gode werklik bestaan nie. Oor hierdie saak bestaan verskillende opvattings maar die waarheid is dat die HERE ons absoluut verbied om hulle te dien, ook al sou hulle bestaan.

Die Skrif sê dat dit heeltemal verbode is om die voorouergeeste te dien en te aanbid: Levitikus 19:31; 20:6; 20:27; Deuteronomium 18: 11; I Kronieke 10:13; Jesaja 8:19; 19:3; 29:4. Ook gebruikmaking van die isangoma om die voorouergeeste te raadpleeg is verbode.

Ten aansien van die dien en aanbidding van afgode wat deur die mense gemaak is (voorouergeeste is sulke gode!) sê die Skrif duidelik dat dit nie toegestaan is nie: Genesis 35:2; Eksodus 22:20: Josua 24:14; Handelinge 15:20; I Korinte 6:10; 8:10; 10:19; II Korinte 6:16; I Johannes 5: 21; Openbaring 9:20; daar is nog meer sulke gedeeltes in die Bybel!.

Selfs die name van die afgode mag nie genoem word nie: Eksodus 23:13; Josua 23:7; Sefanja 1:5.

Die dien van ander gode word gelykgestel aan die pleeg van owerspel: Eksodus 34:15; Numeri 25:2.

Om voorouergeeste te dien verleen aan hulle 'n posisie bo die mense, maar die Bybel verbied om 'n mens tot god te maak: Esegiël 28:2-10.

Regtig, die Bybel verwerp ander gode heeltemal: Jesaja 41:24, 29; 44:9 vv.; Jeremia 10:15; 51:17,18; Handelinge 14:15; 17:16.

Maar afgesien van die feit dat die Bybel afgode verwerp, mag ons nie vergeet dat dit niks help om in veroordelende sin oor die voorouergeloof te praat nie as dit nie gebou is op Bybelwoorde nie! Ons woorde en ons gedagtes help niks nie en is dikwels eerder 'n struikelblok vir die verkondiging én vir die aanvaarding van die Evangelie van Jesus Christus as dat dit die Afrikamense help om die regte pad te bewandel.

Daarom sal ons nou duidelike raadgewings verskaf in verband met die evangelisering van vooroueraanbidders.

Ons moet nooit óns gedagtes gebruik deur te sê: "Ek sê...", nie. Dit is in stryd met die Bybel self (want ons vind nêrens so iets in die preke wat ons aantref in die boek Handelinge nie). Inteendeel: dit maak dat ons ons doelstelling verloën. Die Skrif leer vir ons duidelik wat ons moet doen. Bestudeer noukeurig Handelinge 14:8-17; 17:22-31.

Altyd as julle verduidelik dat dit niks help om die voorouergeeste te vereer nie, moet julle die Bybel gebruik en voorlees. Dit is nou een keer 'n feit dat die meeste Afri-kamense gewoonlik eerbied vir die Bybel het. Ons weet nie waar hierdie eerbied vandaan kom nie, maar gebruik dit altyd!

Moenie denigrerend oor die voorouers praat nie en moenie die dikwels gebruikte weg betree om die amadlozi 'bose geeste' te noem nie. Hulle ís die voorouers van die mense en daar word met eerbied en 'hartlike' gevoelens aan hulle teruggedink, selfs al dien en aanbid hulle hulle nie!

Probeer altyd om die hart van die saak te raak deur uit te kom by die emosies van die Afrikamens ten aansien van die voorouergeeste en vergelyk dié met die emosies wat 'n Christen voel.

Probeer om 'n eindelose redenasie te voorkom deur inskiklikheid (Filippense 4:5), vriendelikheid (Galasiërs 5:22), sagmoedigheid (Matteus 11:29) en nederigheid (Filippense 2:3). Op die manier kan julle julle beskerm teen enige verwyt van huigelary en rassisme en partydigheid en dergelike. As hulle so iets sou opwerp (wat kán gebeur as julle vordering maak in julle gesprek), bestry dit dan onmiddellik deur hulle daarvan te verseker dat julle hulle heeltemal aanvaar as mense soos julleself en dat dit julle wens is dat hulle julle broeders en susters in Jesus Christus is/word, hetsy in julle huis of in die kerk, en veral dat dit julle begeerte is om saam met hulle hand in hand voor die troon van Christus te staan en die loflied op die Lam te sing (Openbaring 7:9-10).

Probeer sover te kom dat hulle julle vertel waardeur hulle beweeg word in hulle lewens: wat is dinge wat belangrik vir hulle is, en waarop is hulle diepste verlangens gerig? As dit rykdom is, of eer van mense, of 'n goeie werk, of aanvaarding in die gemeenskap wat hulle begeer, gee hulle dan die versekering dat julle daaroor later nog sal praat, maar dat julle nou gekom het om vir hulle te wys op wat bo die aardse sake uitgaan, nl. die Verlosser van die siel en van die hele tydelike en ewige lewe, die Saligmaker Jesus Christus. Gebruik hierby Titus 3:3-5.

Ons sal nou ingaan op 'n gespreksituasie waar dit duidelik geword het dat julle in gesprek is met mense wat dalk die Evangelie sal aanvaar. Dit is baie moeilik om dit vas te stel! Soms sal julle bevinding verkeerd wees. Maar tog moet julle die regte weg om met hulle te praat, vind. Stel julle darem daarop in om die geringste teken daarvan te konstateer. Daarom moet julle hulle ook nie die Evangelie, of die Naam Jesus Christus in die 'gesig gooi nie', terwyl julle nog in die deuropening staan - dit is die metode van die Jehova Getuiges.

Onthou: julle is besoekers. Júlle het die deurklokkie gelui. Húlle is die huisbewoners!

Laat ons nou kyk na 'n manier waarop julle 'n gesprek oor die Evangelie kan inisieer.

Dit sal die beste wees as die besoekspan bestaan uit 'n man en 'n vrou wat saam gaan. Dit is selfs noodsaaklik! Want as die persoon vir wie julle besoek 'n man is moet hy nie gekonfronteer word met 'n dame alleen nie; en as 'n vrou alleen besoek word sal sy 'n man-alleen nie nooi om in haar huis te kom nie.

Julle lui die deurklokkie terwyl julle só staan dat julle sigbaar is. Op dié manier sorg julle van die begin af daarvoor dat die persoon wat besoek word geen wantroue sal koester nie.

Hulle maak die deur oop en groet vir julle. As hulle Engels praat, antwoord julle in Engels!

Sê vir hulle wie is julle. Dit is nie nodig om onmiddellik te sê dat julle namens die Gereformeerde Kerk kom nie!

Vra hulle nou, vriendelik en nederig, toestemming om met hulle oor die geloof in Jesus Christus te praat. Meestal sal hulle julle nooi om in te kom. As dit nie die geval is nie sal dit dalk beter wees om die gesprek onmiddellik te staak en vir hulle tot siens te sê, omdat dit duidelik is dat hulle niks met julle te make wil hê nie. Die oorsake daarvan kan baie wees: dalk vertrou hulle julle (nog) nie; of hulle het dalk slegte ervarings met ander evangelieverkondigers; of hulle het dalk nie tyd nie; of hulle haat dalk vir Christus.

Maar ons gaan daarvan uit dat hulle vir julle nooi om in te kom, asook dat julle op besoek is by 'n egpaar. As dit dalk 'n dame, of 'n man alleen is, gaan die volgende mutatis mutandis ook oor haar of oor hom.

As julle in die sitkamer is, wag vir hulle om die gesprek te begin. By Afrikamense moet 'n besoeker nooit die gesprek aanvoor nie.

As daar langdurig 'oor koeitjies en kalfies' gepraat word probeer dan versigtig om die gesprek so te stuur dat dit beweeg in die rigting van julle doelwit.

Dit spreek vanself dat julle belangstelling moet toon in hulle agtergronde (waar kom hulle vandaan?; bly hulle ouers nóg daar?; waar werk hulle?; het hulle kinders?; ens.). maar dit is nie nodig om breedvoerig te gesels oor werkloosheid en stakings en sport e.d. nie. As julle darem konstateer dat die gesprek in dié rigting beweeg moet julle sodanige vrae stel en antwoorde gee dat julle gou uitkom by die doel van julle koms.

Ons gaan daarvan uit dat hulle vrá na die doel van julle koms. As dit nie gebeur nie kan julle dit self na vore bring. Die manlike lid van die besoekspan (as julle by 'n vrou alleen is moet die vroulike lid die gesprek begin) kan versigtig en vriendelik sê dat julle Gemeente, van die Gereformeerde Kerk, pogings aanwend om kontak te maak met mense wat nog nie kerkgangers is nie. Maak duidelik dat dit gaan oor baie mense wat eensaam is in die stad. Vul dit onmiddellik aan deur te sê dat julle weet dat julle deur Jesus Christus gestúúr is om Hom bekend te stel aan alle mense wat Hom nog nie ken nie.

Vra reguit of hulle Jesus Christus kén?

Natuurlik sal hulle sê dat hulle weet wie Hy is. In ons tyd is daar geen mens in ons land wat nie wéét wie Jesus is nie.

Miskien sal hulle geen verdere verduideliking gee van in hoeverre hulle vir Jesus ken nie.

Daarom sal julle nou eers moet probeer vasstel in hoeverre hulle gelowiges is.

Om dit te doen kan julle maar vra of hulle glo in Jesus Christus.

Julle kan twee antwoorde kry: 'ja', of 'nee'.

As hulle met 'ja' antwoord, volg dan die pad wat julle sal vind in 6.7.

Maar as hulle antwoord lui: 'nee, ons glo nie in Hom nie', moet julle die pad van 6.8 volg.

Maar let op: amper almal sal sê dat hulle gelowiges is. Júlle sal egter moet uitvind of daar waarheid in hulle woorde skuil.

As hulle sê dat hulle in Jesus glo sê dan: "ons is dankbaar om dit te hoor, maar wat betéken Jesus in julle daaglikse lewe?".

Die antwoord op hierdie vraag sal die algehele volgende gesprek beheers. Dit is nie moeilik om uit hulle antwoord af te lei of julle dalk medegelowiges in Jesus Christus gevind het nie. As julle in julle hart voel dat dit die geval is kan julle daarop voortbou. Maar dan moet julle nie 'n preek hou nie. Voer dan 'n gewone gesprek. Natuurlik, ook daarin sal die Evangelie 'n beslissende rol speel, maar julle woorde sal meer 'n bewys van julle onderlinge geloof wees as 'n poging om vir hulle te evangeliseer.

Hier pas 'n ernstige waarskuwing: as hulle lidmate is van een van die 'erkende' kerke (soos die Anglikaanse, Nederduits Gereformeerde, Metodiste of Roomse kerk e.d.), moet julle oppas dat hulle nie gaan dink julle wil lidmate van hulle kerk afrokkel, of dat julle probeer om 'siele' te wen vir die Gereformeerde Kerk nie.

Maar dit sal tog gou duidelik word as hulle nie goed 'bedien' word nie, of dalk verwaarloos word deur die mense van hulle kerk. As dit so is kan julle hulle nooi om julle kerkdienste by te woon.

Maar as julle daaraan twyfel dat hulle ''n broeder/suster in die Here Jesus' is (en julle sal baie goed moet luister om dit vas te stel) vervolg julle gesprek dan deur vir hulle te evangeliseer volgens die lyn van-6.8.

BaSuthu/baTswana sal eerder as Zulu's erken dat hulle nie lidmate van 'n kerk is nie. Die Zulu skram dikwels weg van die waarheid, omdat hy reken dit is 'gesofistikeerd' om te sê dat hy lidmaat van 'n kerk is.

As julle dink dat dít dalk die geval is, vra dan waar hulle kerk toe gaan. As hulle sê "by Sioniste" kan julle die pad van 6.8 volg. Maar as hulle na 'n 'erkende' kerk gaan, kan julle vervolgens vra of hulle elke Sondag kerk toe gaan, of hulle huisbesoek ontvang, en of hulle daar inskakel.

Hier sal julle 'n besluit moet neem of julle moet voortgaan met die gesprek al dan nie. As hulle nie reëlmatig kerk toe gaan nie en as hulle kinders nog nie gedoop is nie, moet julle voortgaan. Want daar is baie 'boeklidmate' wat nie reëlmatig kerk toe gaan nie.

Julle het nou vir julleself besluit dat die egpaar verdere evangelisering benodig. Maar 'n vermóéde dienaangaande is nie genoeg nie. Eers sal dit moet blyk, ook vir hulle self, dat julle hulle posisie reg opgesom het.

Om dit te bereik kan julle die volgende manier van 'ondervraging' toepas.

Vra besonderhede oor die kerk waarvan hulle sê dat hulle lidmate is. Gewoonlik sal hulle antwoorde openbaar dat hulle nie eintlik weet, wie die predikant is, waar die dienste gehou word, en dergelike nie.

As hulle wél besonderhede kan verskaf (soos hierbo) maar julle vermoed tog dat hulle nie wesenlik betrokke is by die kerk nie, vra dan wanneer laas was hulle by hulle kerk, en veral, waaroor die predikant gepreek het. Die antwoorde sal openbaar dat hulle nie 'n benul het van wat in 'hulle' gemeente aangaan nie en dat hulle partykeer die 'besonderhede' uit hulle duim gesuig het!

Stel dit dan vir hulle baie beslis dat julle nou dubbel dankbaar is dat julle by hulle uitgekom het, omdat julle besef dat hulle sonder God deur die lewe gaan en dat dit vir enige mens een van die ergste dinge is.

Hulle staan nou op dieselfde basis as waarop mense staan, waarvan julle van die begin af vermoed dat hulle nie praktiserende Christene is nie (sien 6. 6. 8 ).

Maar julle sal dit ook vir hulle moet laat duidelik word. Dit kan op die volgende manier gedoen word:

Vra vir hulle: "Wie is julle God?".

Hulle antwoord kan lui: dit is uNkulunkulu of uMvelinqangi (Zulu's), uThixo of uQamata (Xhosa's), Modimo (baSuthu/baTswana/baPedi), Tilo (Shangane/Tonga's), Raluvhimba of Modzimo (Venda's). Sorg dat julle dié name 'beheers', want die manier waarop julle sal reageer op die naam sal die voortgang van julle gesprek bepaal.

Sê dan: "Sekerlik, ook ons weet wie uNkulunkulu of Modimo, ens., is. Maar is dit die God van die Bybel? Of is dit 'n afgod van julle volk?".

Hulle sal antwoord met: "Hy is ons skepper", waarop julle moet sê dat hulle uMvelinqangi/unkulunkulu nié die Skepper van hemel en aarde is nie, maar dat hy die voortbrenger (progenitor) van hulle volk is, d.w.s. dat hy die eerste voorouer van hulle volk voortgebring het, of wel die eerste van die amadlozi/ amathongo/badimo/badzimo.

Vra vir hulle, nog steeds beheers en vriendelik, of hulle vir julle sal toelaat om dieper op hierdie saak in te gaan. Gewoonlik sal hulle toestemming verleen aangesien julle al so ver gevorder het. So sal dit die grondslag gaan vorm van julle evangelisering.

Wát julle presies moet sê en verkondig sal ons in hoofstuk 7 bespreek.

Maar gaan (eers) verder deur vir hulle te vra of hulle die voorouergeeste nog dien. As hulle sê dat hulle dit nie doen nie, sal julle julle moet vergewis van die waarheid. Dit kan julle doen deur te sê: "Maar as julle erg siek is, wat maak julle dan? En ons praat nou nie van 'n verkoue nie, maar van 'n ernstige siekte, wat julle 'n isifo sabantu noem ('n siekte van die Afrikamens). Of as julle in gevaarlike situasies beland, bid julle dan tot uNkulunkulu/Modimo/uThixo? Of gaan julle na julle oupa of ouma van wie julle reken dat hy/sy in staat is om julle gebede oor te dra aan julle god, sodat hulle julle bemiddelaars is?".

Hier staan julle op 'n kruispunt. Hulle antwoord sal aan julle openbaar of hulle nog in hulle voorouergeeste glo al dan nie. En die hele verdere gesprek sal gevoer word op grond van hulle antwoord op hierdie vrae.

Hoé julle die gesprek sal moet voortsit kom in hoofstuk 7 aan die orde.