INLEIDING
HISTORIESE OORSIG
KRITIESE UITEENSETTING VAN DIE LEER VAN DIE WIT TEOLOGIE
GODSBESKOUING
Leer oor die Drie-enige God
Raadsplan van God
God se unieke plan rondom Juda en Israel
Die stryd om die hede
Beoordeling van die Wit Teologie se leer oor die raadsplan
Die Name van God
MENSBESKOUING
Israel is die blankes
Israel blank geskape
Die swartes is diere
Tipes argumente as "bewys" dat Israel blank is
Naasteliefde
Anti-houding teen ander nasies
UITVERKIESINGSLEER
Slegs Israel uitverkies
Bloedverkiesing
Verlossingsleer
SKRIFBESKOUING EN SKRIFGEBRUIK
Skrifbeskouing
Skrifgebruik
Die Bybel bestaan uit voorspellings
KERKBESKOUING
Die Wit Teologie is anti-kerk
Sakramentsleer
SAMEVATTING EN SLOT
BIBLIOGRAFIE

KRITIESE UITEENSETTING VAN DIE LEER VAN DIE WIT TEOLOGIE

KERKBESKOUING

Die Wit Teologie is anti-kerk.

Die Wit Teologie is geheel en al teen die kerk van Christus. Die kerk, die "ekklesia" of uitgeroepenes waarvan die Nuwe Testament spreek, is die volk, die "am Yahweh", die ware Israel van God. Die beeld in Romeine 11 waarop reeds ingegaan is (vgl. 3.3.3) en nie nou hier bespreek sal word nie, dui op die ware Israel wat al meer nuwe Israel word deur die geloofsbande met Jesus Christus. Die kerk is Israel, die nageslag of kinders van Abraham wat God uitverkies het. Die kerk is Israel na die belofte ( Rom. 9:8). Die kerk van Christus, wat die volk of die ware Israel van God is en wat gelowiges uit alle nasies insluit, word deur die Wit Teologie beskou as 'n verdraaiing van die Skrif.

Die gereddes bestaan nie uit alle nasies wat deur die kerk verteenwoordig word nie, maar slegs uit die volk Israel (Hayes, s.a.(1):131). Daarom stel die Wit Teologie 'n keuse: óf 'n mens behoort aan die Here óf aan die kerk. Die Wit Teologie spoor inderdaad Gereformeerde lidmate aan om op te hou om hulle offergawes te gee en om die kerk te verlaat. Lidmate word aangespoor om te "vlug vir hulle lewe" en by die Wit Teologie aan te sluit (Hayes, s.a.(1):200).

Die Wit Teologie is nie net teen die kerk nie, maar die predikante word skerp aangeval, want hulle is die mense wat die Woord verdraai en die dwaalleer verkondig. Die predikante word selfs daarvan verdink dat hulle die waarheid van die gelowiges weerhou en dat hulle die Bybel vervals het. Hiervan is die 1983-vertaling volgens Wit Teologie by uitstek 'n bewys. Steenkamp (G.J.), (1988:1) sê in die verband die volgende: "Die kerk (Gereformeerde belydenis) en die vertalers en oorskrywers kan nie vertrou word om onbevange van die politiek van die betrokke vertalers se tydspan die waarheid deur te vertaal nie".

Die groot "waarheid" van die Bybel volgens die Wit Teologie is die letterlike blanke identiteit van Israel. Dit is die "goeie nuus", wat, behalwe dat dit die enigste evangelie in die Bybel is, dit ook die enigste evangelie is wat hoop en verlossing aan ons volk verkondig" (Hayes, s.a.(1):83). Omdat die predikante van die kerk nie hierdie identiteit van die "Wit Volk" ken nie en die "leuen" verkoop dat almal afkomstig is van die een stamvader, Adam, word die kerk as opposisie beskou. Hulle neem daarom ook 'n aggressiewe houding in teenoor enigeen wat van hulle verskil, en veral teen die ampte.

Die aard van die Wit Teologie se argument is dat húlle die waarheid het en ook net húlle is die enigste norm vir die waarheid, en almal wat nie saamstem nie, is aan die kant van die leuen. Dit blyk uit die volgende verskillende aanklagte wat gemaak word. Die predikers sou die waarheid van die werklike identiteit van die volk van hulle weerhou en verkondig daarom die leuen. Beide die Protestantisme en die Roomse Kerk sou die dwaling huldig van 'n geestelike Israel en 'n geestelike koninkryk. Hulle vervreem die identiteit van die Godsvolk deur die onbybelse stelling dat almal, ongeag ras of kleur, lid van die kerk kan word. Daarom werk "feitlik alle Christelike kerke (onbewustelik) saam aan die uitwissing of verbastering van die Godsvolk deur die Satan (Studiegroep Aktueel, s.a. Esau versus Jakob soos aangehaal deur Venter, 1989:55).

Hier kom dit baie duidelik na vore dat die Wit Teologie die koninkryk van Jesus Christus en die uitbreiding daarvan wil teëhou en daarteen werk, deurdat hulle die verkondiging van die evangelie deur die predikante teëwerk. Die Wit Teologie hoort daarom tot 'n sekte min of meer in die klas van die Mormone en die Jehova-getuies.

Sakramentsleer.

Wat die Wit Teologie se leer oor die Nagmaal betref kan net kortliks vermeld word dat die Nagmaalstafel "oop" is in die sin dat ook die kinders Nagmaal mag gebruik, en nie net die lidmate wat belydenis van hulle geloof gedoen het nie. In die Wit Teologie se geloofsbelydenis word die volgende gestel met betrekking tot die Nagmaal: "Daar is vryheid van frekwensie van Nagmaal gebruik. Die kinders is ingesluit sonder ouderdomsbeperking. Ongesuurde brode sal gebruik word" (Anon, 1990a:5).

Wat die Wit Teologie se leer oor die doop betref, kortliks die volgende: Die Wit Teologie verwerp die kinderdoop, soos wat dit die geval is by die meeste sektes. In hulle geloofsbelydenis stel hulle dit as volg: "Die doop kan slegs bedien word aan persone wat tot eie vrye oortuiging daartoe kom en is geen lidmaatvereiste nie...Dit word gedoen in die Heilige Naam deur eenmalige onderdompeling (Anon, 1990a:4).

Steenkamp (1989b:1) stel in hierdie verband dat "die doop nie in die plek van die besnydenis gekom het nie en dat dit geen teken van die "nuwe" verbond is nie". Met een van my persoonlike onderhoude met 'n voorstander van die Wit Teologie, is aan my vermeld dat sommige van die lede van die Wit Teologie dit oorweeg om die besnydenis terug te bring.

Die Wit Teologie verwerp ook die erfsonde. Die heilige geslag, die aparte volk se kinders is verbondskinders en die Heilige Gees is hulle deel. Hierdie siening van die Wit Teologie is korrek, maar dit verseker nie die saligheid nie. By die Wit Teologie word daar 'n soort verbondsoutomatisme aangetref. Volgens die Wit Teologie is die Afrikanerkind outomaties in die verbond en daarom sal hy gered word. Die woorde in die Gereformeerde doopsformulier, "ons en ons kinders is in sonde ontvang en gebore en is daarom kinders van die toorn, sodat ons nie in die ryk van God kan kom nie, tensy ons weergebore word", word deur die Wit Teologie verwerp as "die dwaling van Rome, van die hoer van Babilon" (Steenkamp, 1989b:10).

Ten slotte sê die Wit Teologie in hulle geloofsbelydenis: "Ons verwerp die Gereformeerde belydenis omdat dit in totaal nie op die Skrif gefundeer is nie, so ook teologiese dogma" (Anon, 1990a:1).

Die Gereformeerde belydenis word verwerp as 'n "belaglike kompas" (Steenkamp, 1990:1) om die rigting in die Bybel te vind.

©2006 GKSA.
Navrae: Outeur: Ds GJ Kruger
Webmeester